fbpx

Omgaan met (te) hoge verwachtingen: wordt Ihattaren de nieuwe Bakkali?

Je bent het paradepaardje van een jeugdopleiding. Je moet de club straks een miljoenentransfer bezorgen. Je kon uit twee landen kiezen, verdient al jong grof geld en worstelt om het allemaal waar te maken.

Lees hier het hele artikel uit het AD door Maarten Wijffels

Augustus 2013, PSV had net met 5-0 van NEC gewonnen en bondscoach van België Wilmots pronkte met Zakaria Bakkali die drie keer had gescoord. Bakkali was 17 jaar, twee turven hoog en op televisie werd hij vanwege zijn dribbeltalent al met Johan Cruijff vergeleken.

Bijna acht jaar verder. Wie in Nederland weet waar Bakkali tegenwoordig speelt? Bakkali is 25 en speelt bij Beerschot. Die club huurt hem van Anderlecht, waar hij wegkwijnde in de B-kern.

Destijds wilde Wilmots Bakkali zo snel mogelijk Rode Duivel maken. Om Marokko te vlug af te zijn. Drie dagen na PSV – NEC trainde Bakkali al mee in Brussel, en viel hij 13 minuten in tegen Wales. De volgende officiële interland zou pas in 2014 zijn op het WK. Zo lang kon er ab-so-luut niet worden gewacht. Op dat WK kwam Bakkali nooit. Hij kwam bij PSV op de bank, maakte zich door zijn gedrag onmogelijk, weigerde een contractverlenging en ging voor een opleidingsvergoeding naar Valencia.

Vul voor Bakkali andere namen in. Jongens voor wie ook gold of geldt: je bent het paradepaardje van een jeugdopleiding. Jij moet de club straks een miljoenentransfer bezorgen. Media prijzen je de hemel in en als je een dubbel paspoort hebt, vechten twee landen om je. Maar de weelde van een enorm salaris, de verwachtingen, je kunt het allemaal (nog) niet dragen. Als tiener met een onvolgroeid brein verlies je het zicht op de realiteit.

Ook een bondscoach van Oranje showde in 2019 zo’n trofee: Mohamed Ihattaren. Koeman was het gezicht van een trotse bond die een succes wilde claimen: er koos eindelijk weer een toptalent met een dubbele nationaliteit voor Oranje. De KNVB was eerder afgekraakt om wat ‘het echec met Hakim Ziyech’ heette.

De media zijn ook onderdeel van het mechanisme. Pierre van Hooijdonk zei het treffend bij Studio Voetbal: ,,We zouden eigenlijk eens een tijdje helemaal niet meer over Ihattaren moeten praten. Eerst eens een halfjaar presteren, dan weer de focus erop in de media.’’

,,Het is niet altijd makkelijk voor jonge spelers’’, zei PSV-trainer Roger Schmidt, doelend op Ihattaren. ,,Ik was jong en wist niet in wat voor wereld ik terechtkwam’’, zegt Vitesse-speler Oussama Tannane over debuteren op je 17de, als er al wordt verwacht dat je klaar bent voor de structuur van topsport. Tannane was dat niet. Met aanvaringen en conflicten tot gevolg.

Toch is alles afschuiven op het mechanisme en op anderen ook weer te makkelijk. Want er is ook Cody Gakpo. Groot talent uit eigen kweek, al twee keer zijn contract verlengd, nooit gedoe omheen. Ook Jordan Teze breekt door. Bij Ajax zet Ryan Gravenberch als 17-jarige grote stappen. Bij AZ en Feyenoord zijn ze blij met de stabiele ‘eigen’ kweek als Teun Koopmeiners, Owen Wijndal, Tyrell Malacia en Justin Bijlow. Een nuchtere, gezond kritische directe omgeving, inclusief zaakwaarnemer, dat doet een hoop. Als je die beschermende schil niet hebt als talent, is het lastiger.

Ook voor clubs is het niet makkelijk. Aan de ene kant willen ze hun beste jeugdspelers wel realistisch benaderen. Maar als er drie toptalenten kort na elkaar naar Engeland verkassen, heb je zo het stempel van een club ‘die talent geen perspectief biedt’. En pamperen van jeugd gebeurt ook door jeugdtrainers die financieel afhankelijk zijn van een baan.

Voorlopig gaat Ihattaren vanaf morgen ‘gewoon’ weer meetrainen bij de A-selectie, onder Schmidt. En intern bij PSV pakken ze ook zijn begeleiding buiten het veld weer op. Blijven praten, blijven steunen. Engelengeduld tonen. In de hoop dat het kwartje toch nog valt.