Na een flitsende start in augustus deed Jozy Altidore de laatste maanden minder van zich spreken. De kritiek op het spel van de AZ-spits neemt toe. Het zal allemaal wel, denkt de 22-jarige Amerikaan. Zijn humeur lijdt er niet onder en van kritiek trekt hij zich niets aan. “Als zelfs Messi kritiek krijgt, de beste speler van de wereld, hoe serieus moet je dat dan allemaal nemen?”
Bij de Europese reizen met AZ deelt Altidore, Amerikaans international en voormalig boy wonder, de hotelkamer met Adam Maher, het aanstormende Amsterdamse talent. ‘Dan zeg ik ook tegen Adam: ‘probeer je niets aan te trekken van wat er gezegd en geschreven wordt. Want als je dat teveel doet, word je gek’. Natuurlijk leest Adam wat er over hem geschreven wordt en het is leuk om te lezen dat mensen je goed vinden. Maar er komen ook mindere dagen en als je dan alles leest, doet het je pijn. Dus ik zeg: Niet lezen en gewoon je werk doen op het veld’.
Kijkend naar zijn kamergenoot herbeleeft Altidore de tijd dat zijn eigen ster rijzende was in de Verenigde Staten. Als vijftienjarige kreeg hij een profcontract bij New York Red Bulls, op zijn zestiende debuteerde hij voor die club. ‘Het voelt als gisteren dat ik zo oud was als Adam. De sensatie, het gevoel dat je iets groots hebt bereikt. Wat hij nu meemaakt heb ik ook gehad. Ik merk het om me heen. Iedereen hier in Alkmaar begint tegen mij over Adam, dat hij zo’n geweldige speler is. Er wordt nu al veel van hem verwacht’.
Altidore ziet wel grot verschillen. ‘Het is anders dan wat ik zelf meemaakte. Je kunt beter hier een groot talent van achttien zijn dan in de VS. Daar overdrijven we nogal eens. De verwachtingen zouden meteen de pan uitrijzen. Hier laten ze jonge talenten toch iets meer met rust, ook omdat meer hier meer gewend is aan grote talenten. In Amerika zullen we daar beter mee om moeten gaan. We moeten talenten helpen om plaats van ze om zeep te helpen. Je moet je als talent vrij voelen om te voetballen en om fouten te maken’.
Altidore zelf werd als vijftienjarige opgepikt door New York. Hij had de jaren daarvoor deel uitgemaakt van de American Academy, de jeugdopleiding voor de grootste talenten van het land. In Florida trainde hij met vijftig andere talenten. ‘Twee, drie jaar ben je daar en speelt dan ook wedstrijden met het nationale elftal van die leeftijdscategorie. En het WK onder 17 heb ik gespeeld. Daarna ging ik de ‘draft’ in, dat wil zeggen dat de profclubs je kunnen kiezen. Ik ben eerst nog wel bij diverse colleges op bezoek geweest, maar mijn ouders besloten dat ik de ‘draft’ in ging’.
De draft is het Amerikaanse systeem waarbij de spelers worden ‘verdeeld’ over de clubs. Elke club krijgt zo’n vijf minuten de tijd om zaken te doen met de speler die ze willen hebben. Daarna is de volgende club aan de beurt, ‘Het is natuurlijk een serieuze zaak, maar ook soort show. De televisie is er, supporters komen kijken, vrienden en familie. En daar zit je dan als speler. Af te wachten of er een club is die jou wil hebben. Ik hoopte op New York omdat daar veel familie van me woont. En dat lukte. In de eerste ronde kozen ze een verdediger, maar in de tweede ronde pikten ze mij eruit. Fantastisch. Mijn eerste profcontract en dan nog wel bij New York. I was excited’.
Trainer Gartjan Verbeek kende Altidore niet echt. ‘Ik heb hem nooit zien spelen. Het enige dat ik van hem ken, zijn zijn doelpunten op YouTube. Als je op zo’n jonge leeftijd bent gedebuteerd als prof en in het nationale elftal, dan moet je wel bepaalde kwaliteiten hebben. Alleen heeft hij de verkeerde keuzes gemaakt in zijn loopbaan. Veel verhuurd worden is niet goed voor een jonge jongen. Het is nu zaak om gestructureerd aan zijn toekomst te gaan werken’, analyseerde Verbeek in augustus.
Altidore speelde in de afgelopen jaren voor Villareal en vervolgens op huurbasis voor Xerez, Hull City en Bursaspor. Hij wil het geen verloren jaren noemen (‘overal leer je wat’), maar is wel blij dat hij nu bij AZ een vaste plek heeft gevonden waar hij langere tijd kan werken. ‘Hier heb ik echt geleerd wat er als prof van je verwacht wordt. De manier van trainen, de discipline, op alle terreinen wordt er veel van je geëist. Dat is cruciaal. Een voetballer wil op zijn 26ste aan zijn top zitten. Dan moet je die jaren daarvoor zo veel mogelijk leren. Want er komt een moment waarop je niet meer wordt gezien als een talent. Dan moet j er staan en worden er dingen van je verwacht. En terecht. Dus daar moet je dan wel klaar voor zijn’.
‘Gertjan daagt spelers uit. Soms heb je daar misschien geen zin in, er zijn dagen dat je hem liever even niet ziet. Maar zulke types maken je wel beter. He pushes everybody to the max. In het begin denk je: ‘Wat is dit, wat doet-ie, wat bedoelt-ie?’ Maar als je hem leert kennen, zie je dat hij het doet om je te stimuleren.’
